ΕΚΤΑΚΤΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ Νο [ 7 ]
[ 03.10.2008 21:30 ]
ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ (!!!) (ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΦΟΡΑ) ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ΟΤΙ Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΜΗΤΡΙΑΡΧΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΗΤΡΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΧΕΙ ΜΕΤΑΤΡΕΨΕΙ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΩΝ ΑΝΔΡΩΝ-ΠΑΤΕΡΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΝΗΛΙΚΩΝ ΤΕΚΝΩΝ ΤΟΥΣ ΣΕ ΚΟΛΑΣΗ
ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΣΚΗΝΙΚΟ ΤΗΣ ΑΠΟΛΥΤΗΣ ΤΡΕΛΑΣ ΕΧΕΙ ΣΤΗΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΟ ΜΗΤΡΙΑΡΧΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΝΟΜΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
Η ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΗΣ ΓΙΝΕΤΑΙ «ΝΟΜΙΜΩΣ» ΑΠΟ ΤΟ ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΟ ΜΗΤΡΙΑΡΧΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΝΟΜΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
Η ΠΛΗΡΗΣ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΗΣ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΔΙΑ ΤΗΣ ΜΙΣΑΝΔΡΗΣ ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΗΣ ΜΗΤΡΙΑΡΧΙΚΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΗΤΡΙΑΡΧΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΝΟΜΟΛΟΓΙΑΣ
Η ΠΛΗΡΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΙΣ ΔΙΑΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΠΑΤΕΡΑ ΚΑΙ ΤΕΚΝΟΥ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΔΙΑ ΤΗΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΜΙΣΑΝΔΡΟ ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΟ ΜΗΤΡΙΑΡΧΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΝΟΜΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΑΛΛΟΣ ΕΝΑΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ (ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΦΟΡΑ) ΥΠΟΦΕΡΕΙ ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΤΟΥ ΓΥΝΑΙΚΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΚΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΩΝ ΑΝΗΛΙΚΩΝ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΥΡΕΤΑΙ ΚΑΙ ΔΙΑΣΥΡΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΛΟΓΩ ΚΑΡΔΙΑΚΩΝ ΕΠΙΠΛΟΚΩΝ ΕΠΕΙΔΗ ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΤΟΥ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΕΙ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΜΕΛΟΥΣΑ ΜΗΤΕΡΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΑΣΚΕΙ ΒΙΑ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΝΤΑΣ ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΥΤΟΘΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΣΧΕΣΗ ΣΤΟΡΓΗΣ ΠΑΤΕΡΑ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΟΥ
ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΔΥΟ (2) ΑΝΗΛΙΚΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΒΙΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΗΤΡΙΚΗ - ΜΗΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΒΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΓΙΝΕΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΟΤΙ Η ΜΗΤΡΙΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΗΤΡΙΚΟΝ ΔΙΚΑΙΟΝ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟΡΓΗ
Ο "ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΑΝΔΡΩΝ" ΧΑΙΡΕΤΑ ΚΑΙ ΣΥΜΠΑΡΙΣΤΑΤΑΙ ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΔΙΟΤΙ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΟΤΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΕΧΕΙ ΤΟ ΑΝΑΦΑΙΡΕΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΑΠΟΔΙΔΕΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΠΡΟΣ ΤΑ ΑΝΗΛΙΚΑ ΤΕΚΝΑ ΤΟΥ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΥΨΙΣΤΗΣ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑΣ ΦΥΣΙΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΗ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΚΑΘΕ ΝΟΗΜΟΝΟΣ ΕΧΕΦΡΟΝΟΣ ΕΛΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΨΥΧΙΚΑ ΥΓΙΟΥΣ ΕΛΛΗΝΑ ΑΝΔΡΑ-ΠΑΤΕΡΑ
Ο ΙΔΡΥΤΗΣ ΤΟΥ "ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΑΝΔΡΩΝ" ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΑΝΗΛΙΚΑ ΤΕΚΝΑ ΤΟΥ (αγόρια) ΣΕ ΗΛΙΚΙΕΣ ΚΑΤΩ ΤΩΝ 10 ΕΤΩΝ ΕΧΟΥΝ ΥΠΟΣΤΕΙ ΠΑΡΟΜΟΙΕΣ ΑΔΙΚΕΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΕΣ ΒΙΑΙΟΤΗΤΕΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΑΠΟ 4 ΦΟΡΕΣ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ
ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΑ ΑΛΛΟΙ ΦΙΛΟΙ (ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΧΘΡΟΙ) ΤΟΥ "ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΑΝΔΡΩΝ" ΥΠΕΣΤΗΣΑΝ ΠΑΡΟΜΟΙΕΣ ΑΔΙΚΕΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΕΣ ΒΙΑΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΔΙΩΞΕΙΣ ΑΥΤΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΑΝΗΛΙΚΑ ΤΕΚΝΑ ΤΟΥΣ
ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΔΡΕΣ-ΠΑΤΕΡΕΣ ΠΟΥ ΒΙΩΣΑΝ ΕΠΑΝΩ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΒΙΑ ΕΠΕΙΔΗ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΑΝ ΤΑ ΑΝΗΛΙΚΑ ΤΕΚΝΑ ΤΟΥΣ ΤΟ ΕΠΑΘΑΝ ΕΠΕΙΔΗ ΤΟΛΜΗΣΑΝ ΝΑ ΑΓΑΠΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΝ ΤΑ ΑΝΗΛΙΚΑ ΤΕΚΝΑ ΤΟΥΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΣΧΕΤΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΝΕΟ-ΑΜΑΖΟΝΕΣ ΦΕΜΙΝΙΣΤΡΙΕΣ ΜΗΤΡΙΑΡΧΙΣΣΕΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΥΝΟΥΧΙΣΜΕΝΟΥΣ ΦΕΜΙΝΙΣΤΕΣ ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΟΥΣ ΚΗΦΗΝΕΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΤΟΥΣ
ΟΛΑ ΤΑ ΑΝΗΛΙΚΑ ΤΕΚΝΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΥ ΒΙΩΣΑΝ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΚΗ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΗΤΡΙΚΗ ΒΙΑ ΤΟ ΕΠΑΘΑΝ ΕΠΕΙΔΗ ΤΟΛΜΗΣΑΝ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΚΗΣ ΣΤΟΡΓΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΣΧΕΤΙΚΗ ΑΔΕΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΝΕΟ-ΑΜΑΖΟΝΕΣ ΦΕΜΙΝΙΣΤΡΙΕΣ ΜΗΤΡΙΑΡΧΙΣΣΕΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΥΝΟΥΧΙΣΜΕΝΟΥΣ ΦΕΜΙΝΙΣΤΕΣ ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΟΥΣ ΚΗΦΗΝΕΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΤΟΥΣ
Ο "ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΑΝΔΡΩΝ" ΥΨΩΝΕΙ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΦΟΡΑ ΩΣ ΚΡΑΥΓΗ ΠΡΟΣ ΘΕΟΥΣ ΤΕ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΟΤΙ:
Η ΒΙΑΙΑ ΑΠΟΣΠΑΣΗ ΑΝΗΛΙΚΟΥ ΤΕΚΝΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΑΝΔΡΟΣ-ΠΑΤΕΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΧΡΗΣΗ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΚΑΙ ΘΕΣΜΟΘΕΤΗΜΕΝΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗΣ ΒΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΡΓΟΥΕΛΙΑΝΟΥ ΤΥΠΟΥ ΜΙΣΑΝΔΡΟΣ ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΟΣ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟΣ ΜΗΤΡΙΑΡΧΙΚΟΣ ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΕΥΝΟΥΧΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΝΔΡΟΣ-ΓΟΝΕΑ-ΠΑΤΕΡΑ ΜΕΣΩ ΠΑΡΕΜΠΟΔΙΣΗΣ ΦΥΣΙΚΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΩΝ ΑΠΟΔΟΣΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΣΤΟΡΓΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΤΕΚΝΟ ΤΟΥ
ΟΤΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΠΛΩΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ Η ΥΠΟΨΙΑ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΕΩΣ ΕΝΟΣ ΑΝΗΛΙΚΟΥ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΤΟ ΑΝΗΛΙΚΟ ΥΠΟΦΕΡΕΙ Ή ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΤΑΙ ΑΜΕΣΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΥΣΜΕΝΕΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΜΙΣΑΝΔΡΟ ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΟ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΜΗΤΡΙΑΡΧΙΚΟ ΝΟΜΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΠΑΡΑΔΙΔΕΙ ΤΑ ΑΝΗΛΙΚΑ ΤΕΚΝΑ ΣΤΗΝ ΜΗΤΡΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΔΙΚΗΝ ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑΤΟΣ ΑΣΧΕΤΩΣ ΕΑΝ ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ ΕΚΕΙ ΑΣΧΕΤΩΣ ΕΑΝ ΚΑΚΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΕΚΕΙ ΑΣΧΕΤΩΣ ΕΑΝ ΥΠΟΦΕΡΟΥΝ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΑΣΧΕΤΩΣ ΕΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΤΥΧΙΣΜΕΝΑ ΕΚΕΙ
ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ ΚΑΙ ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΙ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ (ΑΝΔΡΕΣ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ) ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΝ ΣΤΟΝ ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΟ ΣΥΡΜΟ ΤΗΣ ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ: «ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟ ΠΑΙΡΝΕΙ Η ΜΑΝΑ»
ΝΑ ΤΙ ΛΕΕΙ Ο ΝΟΜΟΣ ΠΟΥ ΕΞΑΣΦΑΛΙΖΕΙ ΤΗΝ ΔΡΑΣΗ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ
Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την άσκηση των Δικαιωμάτων των Παιδιών, ΝΟΜΟΣ ΥΠ’ ΑΡΙΘ. 2502, ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΑΡΧΩΝ, Δυνατότητα Αυτεπάγγελτης ενέργειας, Άρθρο 8, «Στις διαδικασίες που αφορούν ένα παιδί, η δικαστική αρχή έχει την εξουσία, στις περιπτώσεις που καθορίζονται από το εσωτερικό δίκαιο και που απειλείται σοβαρά η ευτυχία του παιδιού, να επιληφθεί αυτεπαγγέλτως».
Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΚΗ ΑΡΧΗ ΕΧΕΙ ΚΑΘΗΚΟΝ ΚΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ «ΝΑ ΕΠΙΛΗΦΘΕΙ ΑΥΤΕΠΑΓΓΕΛΤΩΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΕΙ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ» ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΠΑΡΑΒΑΙΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΤΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΧΡΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΕΠΕΙΔΗ ΕΦΑΡΜΟΖΕΙ ΤΟ ΜΙΣΑΝΔΡΟ ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΟ ΑΜΑΖΟΝΙΚΟ ΜΗΤΡΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΠΡΟΣΦΑΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΣΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΑΓΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ:
Το δημοσίευμα στην διαδικτυακή ιστοσελίδα:
Το δημοσίευμα αποθηκευμένο σε μορφή PDF:
ΔΕΙΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΣΦΑΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΑΡΕΙΟ ΠΑΓΟ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΕΙ ΑΝΤΙ ΝΑ ΔΙΝΕΙ ΑΜΕΣΗ ΛΥΣΗ
ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΑΦΗΝΟΥΝ ΕΚΘΕΤΕΣ ΤΙΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΙΣ ΑΝΗΛΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΗΣ ΜΗΤΡΙΑΡΧΙΑΣ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΑΝΤΙ ΤΟΥ ΚΑΘΗΚΟΝΤΟΣ ΤΟΥΣ
Ανακοίνωση
Πανελλήνιο ενδιαφέρον για υπόθεση του Πρωτοδικείου Κατερίνης
Με αναφορά του (αρ. πρωτ. 7768/22-9-2008) προσέφυγε ο «Σύλλογος για την Προστασία της Πατρότητας» (ΠΑΤΡΟΤΗΣ) στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, καταγγέλλοντας νομικά πλημμελείς πρακτικές που ακολουθήθηκαν από την Εισαγγελία και το Πρωτοδικείο Κατερίνης, σε υπόθεση πεντάχρονου αγοριού χωρισμένων γονέων της πόλης μας.
Αστοχίες, επιλεκτική εφαρμογή ορισμένων νόμων και ομοίως επιλεκτική αγνόηση άλλων, αναμίξεις λειτουργών σε καθήκοντα ξένα προς την αρμοδιότητά τους κα παραλείψεις οφειλομένων ενεργειών καταμαρτυρούνται στο πλαίσιο μιας εμφανούς ανεπάρκειας και ανευθυνότητας των αρμοδίων. Ένα δυστυχισμένο παιδί, με εμφανή συμπτώματα αγχώδους τραυματισμού, γίνεται «μπαλάκι» από τον ένα στον άλλο «αρμόδιο», ενώ τα δικαιώματά του παραβιάζονται καταφανώς.
Ο Σύλλογος ΠΑΤΡΟΤΗΤΑ θέτει το ερώτημα: Είναι τα θεμελιώδη δικαιώματα του παιδιού «ιδιωτική διαφορά»; Όχι! Και για τον λόγο αυτό, η προστασία τους αποτελεί ΔΗΜΟΣΙΟ ζήτημα. Ως εκ τούτου και η δημοσιότητά του, στον βαθμό που καταδεικνύει την ανεπάρκεια του συστήματος και των υπηρετών του, είναι θεμιτή (στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ δημοσιεύεται πλήρες κείμενο της αναφοράς, καθώς και ένα συνταρακτικό ηχητικό ντοκουμέντο).
Το ερώτημα τίθεται, όμως, σε πιο συγκεκριμένη βάση: τι παιδί θα παραδώσετε, αύριο κύριοι, στην κοινωνία, όταν δίνετε στην μητέρα του την δυνατότητα να πει: «αν δεν έρθεις στην μαμά, θα συλλάβουν τον μπαμπά»; Είναι, ή δεν είναι, αυτό ενδοοικογενειακή παράνομη βία; Και «τις πταίει»; Μόνη η μητέρα, ή αυτοί που της έδωσαν το δικαίωμα να το πει;
Θα επανέλθουμε.
Με αναφορά του (αρ. πρωτ. 7768/22-9-2008) προσέφυγε ο «Σύλλογος για την Προστασία της Πατρότητας» (ΠΑΤΡΟΤΗΣ) στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, καταγγέλλοντας νομικά πλημμελείς πρακτικές που ακολουθήθηκαν από την Εισαγγελία και το Πρωτοδικείο Κατερίνης, σε υπόθεση πεντάχρονου αγοριού χωρισμένων γονέων της πόλης μας.
Αστοχίες, επιλεκτική εφαρμογή ορισμένων νόμων και ομοίως επιλεκτική αγνόηση άλλων, αναμίξεις λειτουργών σε καθήκοντα ξένα προς την αρμοδιότητά τους κα παραλείψεις οφειλομένων ενεργειών καταμαρτυρούνται στο πλαίσιο μιας εμφανούς ανεπάρκειας και ανευθυνότητας των αρμοδίων. Ένα δυστυχισμένο παιδί, με εμφανή συμπτώματα αγχώδους τραυματισμού, γίνεται «μπαλάκι» από τον ένα στον άλλο «αρμόδιο», ενώ τα δικαιώματά του παραβιάζονται καταφανώς.
Ο Σύλλογος ΠΑΤΡΟΤΗΤΑ θέτει το ερώτημα: Είναι τα θεμελιώδη δικαιώματα του παιδιού «ιδιωτική διαφορά»; Όχι! Και για τον λόγο αυτό, η προστασία τους αποτελεί ΔΗΜΟΣΙΟ ζήτημα. Ως εκ τούτου και η δημοσιότητά του, στον βαθμό που καταδεικνύει την ανεπάρκεια του συστήματος και των υπηρετών του, είναι θεμιτή (στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ δημοσιεύεται πλήρες κείμενο της αναφοράς, καθώς και ένα συνταρακτικό ηχητικό ντοκουμέντο).
Το ερώτημα τίθεται, όμως, σε πιο συγκεκριμένη βάση: τι παιδί θα παραδώσετε, αύριο κύριοι, στην κοινωνία, όταν δίνετε στην μητέρα του την δυνατότητα να πει: «αν δεν έρθεις στην μαμά, θα συλλάβουν τον μπαμπά»; Είναι, ή δεν είναι, αυτό ενδοοικογενειακή παράνομη βία; Και «τις πταίει»; Μόνη η μητέρα, ή αυτοί που της έδωσαν το δικαίωμα να το πει;
Θα επανέλθουμε.
Ανακοίνωση
Προς τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου
Αναφορά
Του Συλλόγου υπό την επωνυμία «ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΟΤΗΤΑΣ», οδός Ακαδημίας 95, 1ος όροφος
Αναφορά
Του Συλλόγου υπό την επωνυμία «ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΟΤΗΤΑΣ», οδός Ακαδημίας 95, 1ος όροφος
Κύριε Εισαγγελέα
Από μέλος του Συλλόγου μας, στην Κατερίνη, μας καταγγέλθηκαν τα παρακάτω περιστατικά, τα οποία εκτιμούμε ως σοβαρότατα, και πιστεύουμε ότι πρέπει να ερευνηθούν περαιτέρω, στον βαθμό που δημιουργούν ερωτήματα σχετικά με την λειτουργία της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Κατερίνης, αλλά και τις αρχές με τις οποίες λειτουργούν οι κατά τόπους Εισαγγελίες σε ζητήματα διαφορών επιμελείας τέκνων.
Στα ακόλουθα, αναπτύσσουμε σύντομα το νομικό ζήτημα, το οποίο αφορά και την πράξη των εισαγγελιών και δικαστηρίων στα ζητήματα ενδοοικογενειακών διαφορών για την επιμέλεια ή την επικοινωνία τέκνων, και εν συνεχεία τα περιστατικά τα οποία σας καταγγέλλουμε, και επί των οποίων εκφέρουμε, εν τέλει, τα αιτήματά μας.
Α. Το νομικό ζήτημα
Το νομικό ζήτημα, στην αφετηρία του, αναφέρεται στους τρόπους με τους οποίους θα μπορούσε να εκτελεστεί μια απόφαση η οποία ορίζει την «επιμέλεια» ή την «επικοινωνία» τέκνου.
Όπως γνωρίζετε, οι αποφάσεις αυτές προέρχονται πάντοτε από πολιτικά δικαστήρια, αλλά, σύμφωνα με τον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, δεν χωρεί «άμεση» εκτέλεσή τους.
Ειδικότερα, κατά την παλαιότερη διατύπωση του άρθρου 950 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, «απόδοση ή παράδοση τέκνου», η αναγκαστική εκτέλεση γινόταν άμεσα, με τον επιμελητή να «αφαιρεί» το τέκνο, και να το παραδίδει στον δικαιούχο, κατά την απόφαση.
Από το 1999, η διάταξη αυτή έχει αντικατασταθεί, και χωρεί μόνο έμμεση εκτέλεση, η οποία και επιβάλλεται με όλες τις εγγυήσεις της Πολιτικής Δικονομίας.
Ο λόγος της αντικατάστασης της διάταξης είναι ότι η «αφαίρεση» του τέκνου από τον δικαστικό επιμελητή κρίθηκε ότι παραβιάζει τα δικαιώματα του τέκνου, και ιδίως την αξία του, ως ανθρώπου, αφού το μεταχειρίζονται όχι σαν πρόσωπο, αλλά σαν πράγμα, ενώ και στην πράξη δημιουργούντο πολλά προβλήματα.
Στην πράξη, όπως ασφαλώς γνωρίζετε, η πολιτική διαδικασία του άρθρου 950 ΚΠολΔ δεν ακολουθείται σχεδόν ποτέ, και έχει υποκατασταθεί με την ποινική διαδικασία, η οποία εφαρμόζεται από την αστυνομία, με την αυστηρή παρακολούθηση του εισαγγελέα.
Αντί να παραμείνει στο πεδίο της πολιτικής δικονομίας, ειδικότερα, ο «δικαιούχος» του τέκνου (κατά κανόνα η μητέρα) μηνύει τον «μη δικαιούχο» (κατά κανόνα τον πατέρα) για ένα από τα προσφερόμενα σχετικώς άρθρα του Π.Κ., συνήθως το 324 (αρπαγή ανηλίκου από ανιόντα) και το 232Α (παράβαση δικαστικής απόφασης).
Ακολουθείται, στη συνέχεια, απαρεγκλίτως, η διαδικασία του «αυτοφώρου» (τόσο το 324, όσο και το 232Α εφαρμόζονται ως «συνεχή», το δεύτερο υπό την έννοια ότι, όσο δεν «εφαρμόζει» την απόφαση, ο γονιός εξακολουθεί να διαπράττει το «έγκλημα».
Στην υποκατάστατη αυτή ποινική διαδικασία, όταν δεν «παραδίδεται» το τέκνο, για οποιοδήποτε λόγο, τα αστυνομικά όργανα συλλαμβάνουν και κρατούν τον γονιό που έχει το παιδί, προκειμένου ο άλλος γονιός να μπορέσει να το πάρει, έστω και με την βία.
Στην τρέχουσα πρακτική, την επιχείρηση διευθύνει, κατά κανόνα, τηλεφωνικώς, και χωρίς να δεσμεύεται από κανένα έγγραφο, ο εισαγγελέας υπηρεσίας ή ο εισαγγελέας ανηλίκων (ανάλογα με το πρωτοδικείο).
Εξαρχής επισημαίνουμε ότι πρόκειται για μια εξόχως υποκριτική διαδικασία, στην σύλληψη και την εφαρμογή της: ακολουθείται κατά κανόνα επιλεκτικά και μόνο κατά του πατέρα (βοηθά και ότι οι εισαγγελείς ανηλίκων είναι κατά κανόνα γυναίκες), και επιλεκτικά για ορισμένα μόνο «εγκλήματα», τα οποία, ομοίως επιλεκτικά γνωρίζουν οι εισαγγελείς και αστυνόμοι, ενώ ορισμένα άλλα δεν τα γνωρίζουν και δεν τα εφαρμόζουν.
Το νομικό ζήτημα, στην αφετηρία του, αναφέρεται στους τρόπους με τους οποίους θα μπορούσε να εκτελεστεί μια απόφαση η οποία ορίζει την «επιμέλεια» ή την «επικοινωνία» τέκνου.
Όπως γνωρίζετε, οι αποφάσεις αυτές προέρχονται πάντοτε από πολιτικά δικαστήρια, αλλά, σύμφωνα με τον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, δεν χωρεί «άμεση» εκτέλεσή τους.
Ειδικότερα, κατά την παλαιότερη διατύπωση του άρθρου 950 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, «απόδοση ή παράδοση τέκνου», η αναγκαστική εκτέλεση γινόταν άμεσα, με τον επιμελητή να «αφαιρεί» το τέκνο, και να το παραδίδει στον δικαιούχο, κατά την απόφαση.
Από το 1999, η διάταξη αυτή έχει αντικατασταθεί, και χωρεί μόνο έμμεση εκτέλεση, η οποία και επιβάλλεται με όλες τις εγγυήσεις της Πολιτικής Δικονομίας.
Ο λόγος της αντικατάστασης της διάταξης είναι ότι η «αφαίρεση» του τέκνου από τον δικαστικό επιμελητή κρίθηκε ότι παραβιάζει τα δικαιώματα του τέκνου, και ιδίως την αξία του, ως ανθρώπου, αφού το μεταχειρίζονται όχι σαν πρόσωπο, αλλά σαν πράγμα, ενώ και στην πράξη δημιουργούντο πολλά προβλήματα.
Στην πράξη, όπως ασφαλώς γνωρίζετε, η πολιτική διαδικασία του άρθρου 950 ΚΠολΔ δεν ακολουθείται σχεδόν ποτέ, και έχει υποκατασταθεί με την ποινική διαδικασία, η οποία εφαρμόζεται από την αστυνομία, με την αυστηρή παρακολούθηση του εισαγγελέα.
Αντί να παραμείνει στο πεδίο της πολιτικής δικονομίας, ειδικότερα, ο «δικαιούχος» του τέκνου (κατά κανόνα η μητέρα) μηνύει τον «μη δικαιούχο» (κατά κανόνα τον πατέρα) για ένα από τα προσφερόμενα σχετικώς άρθρα του Π.Κ., συνήθως το 324 (αρπαγή ανηλίκου από ανιόντα) και το 232Α (παράβαση δικαστικής απόφασης).
Ακολουθείται, στη συνέχεια, απαρεγκλίτως, η διαδικασία του «αυτοφώρου» (τόσο το 324, όσο και το 232Α εφαρμόζονται ως «συνεχή», το δεύτερο υπό την έννοια ότι, όσο δεν «εφαρμόζει» την απόφαση, ο γονιός εξακολουθεί να διαπράττει το «έγκλημα».
Στην υποκατάστατη αυτή ποινική διαδικασία, όταν δεν «παραδίδεται» το τέκνο, για οποιοδήποτε λόγο, τα αστυνομικά όργανα συλλαμβάνουν και κρατούν τον γονιό που έχει το παιδί, προκειμένου ο άλλος γονιός να μπορέσει να το πάρει, έστω και με την βία.
Στην τρέχουσα πρακτική, την επιχείρηση διευθύνει, κατά κανόνα, τηλεφωνικώς, και χωρίς να δεσμεύεται από κανένα έγγραφο, ο εισαγγελέας υπηρεσίας ή ο εισαγγελέας ανηλίκων (ανάλογα με το πρωτοδικείο).
Εξαρχής επισημαίνουμε ότι πρόκειται για μια εξόχως υποκριτική διαδικασία, στην σύλληψη και την εφαρμογή της: ακολουθείται κατά κανόνα επιλεκτικά και μόνο κατά του πατέρα (βοηθά και ότι οι εισαγγελείς ανηλίκων είναι κατά κανόνα γυναίκες), και επιλεκτικά για ορισμένα μόνο «εγκλήματα», τα οποία, ομοίως επιλεκτικά γνωρίζουν οι εισαγγελείς και αστυνόμοι, ενώ ορισμένα άλλα δεν τα γνωρίζουν και δεν τα εφαρμόζουν.
Έτσι, όπως προαναφέραμε, το 232Α και το 324 Π..Κ. εφαρμόζονται, ως υποκατάστατες διαδικασίες για την «παράδοση ή απόδοση» τέκνου, στην θέση του αχρηστευμένου στην πράξη 950 ΚΠολΔ.
Αντίθετα, ουδεμία διαδικασία εφαρμόστηκε σε μητέρα η οποία, έχουσα την επιμέλεια της δεκατετράχρονης κόρης της, την πήρε από τον πατέρα ως εξής: πέρασε από το αστυνομικό τμήμα της περιοχής, μήνυσε τον πατέρα ψευδώς για «παραβίαση δικαστικής απόφασης» (δήθεν καθυστέρηση επιστροφής της κόρης από την επικοινωνία με τον πατέρα), πλησίασε την κόρη με αυτοκίνητο στον πεζόδρομο όπου έπαιζε με τους φίλους της, βγήκε, αυτή και άλλο ένα άτομο από το αυτοκίνητο, άρπαξαν την κόρη, την ακινητοποίησαν, την έσπρωξαν στο αυτοκίνητο με κλωτσιές, της έκλεισαν το στόμα, της έβαλαν μαντήλι στα μάτια να μην βλέπει, και την εξαφάνισαν επί δύο μέρες, σε τόπο άγνωστο, στερώντας της κάθε επαφή με τον έξω κόσμο. Όταν ο πατέρας έσπευσε να καταγγείλει το περιστατικό, συνελήφθη για το 232Α, για το οποίο εκκρρεμούσε μήνυση, ενώ η μητέρα για το κακούργημα του 322 Π.Κ. (αρπαγή), έμεινε ανενόχλητη και ουδείς ασχολήθηκε σοβαρά με αυτήν, μέχρι φυγαδεύτηκε στο Άμστερνταμ, κι από εκεί, μέσω Γερμανίας, στον Καναδά, όπου επίσης παρέμεινε κρυμμένη, μέχρι που έκλεισαν τα σημάδια του ξυλοδαρμού και η ίδια η κόρη, αφού αντιλήφθηκε καλά ότι δεν υπάρχει καμία αρχή να την προστατεύσει απέναντι στην παντοδύναμη «έχουσα την επιμέλεια» μητέρα, πείστηκε να την καλύψει, παρουσιάζοντας ένα «καραμπινάτο» σύνδρομο της Στοκχόλμης.
Τα στοιχεία της υπόθεσης αυτής, η οποία συνέβη στην Αθήνα, και από την οποία προκύπτουν σοβαρότατες ευθύνες αστυνομικών, κυρίως, οργάνων, είναι στην διάθεσή σας, εφόσον διατάξετε (όπως πρέπει) προκαταρκτική εξέταση.
Πλην όμως, αντιλαμβάνεστε ότι η ανεπάρκεια των αστυνομικών και εισαγγελικών οργάνων στην περίπτωση αυτή έγκειται στο ότι η αστυνομία και οι εισαγγελίες έχουν εθιστεί στο να λειτουργούν αποκλειστικά ως όργανα «αναπληρωματικής εκτέλεσης» του αστικής φύσεως δικαιώματος της «επιμέλειας του προσώπου», του τελευταίου ερμηνευομένου ως οιονεί ιδιοκτησίας της μητέρας στο παιδί της, αγνοώντας καταφανώς εγκλήματα όπως της αρπαγής (στην παραπάνω περίπτωση) και, ιδίως, της άκρως διαδεδομένης ενδοοικογενειακής βίας, κυρίως υπό την μορφή της ενδοοικογενειακής παράνομης βίας (άρθρο 7 του Ν. 3500/2006).
Για το σπουδαίο νομοθέτημα του Ν. 3500/2006, έχουμε να παρατηρήσουμε ότι, παρ’ όλο που, όχι μόνον ψηφίστηκε και δημοσιεύτηκε και αποτέλεσε νόμο του Κράτους, αλλά και συστήθηκε στους κατά τόπους Εισαγγελείς με Εγκύκλιό σας (Εγκύκλιος ΕισΑ.Π. 2/2007: (ΠΟΙΝΔ/ΝΗ 2007/566)), ελάχιστοι εισαγγελείς τον γνωρίζουν και τον εφαρμόζουν, αφού, στην περίπτωση επ’ αφορμή της οποίας σας απασχολούμε, εισαγγελέας της Κατερίνης έδωσε εντολή σε αστυνομικά όργανα της πόλης να μην επιληφθούν περιπτώσεως καταφανούς ενδοοικογενειακής βίας, με το (προφορικό) αιτιολογικό ότι «δεν μπορεί να ασκήσει παράνομη βία η μητέρα».
Η επιλεκτική εφαρμογή ποινικών διατάξεων είναι υποκριτική, αφού εμφανώς τα εισαγγελικά και αστυνομικά όργανα, στις παραπάνω υποθέσεις, διυλίζουν κώνωπες και καταπίνουν καμήλες ολόκληρες.
Όμως, η παραπάνω επιλογή οφείλεται σε μια εκτροπή των εισαγγελιών, κατά πρώτον, και της αστυνομίας, στη συνέχεια, από τον ρόλο τους.
Εισαγγελείς και όργανα της αστυνομίας, στο ζήτημα αυτό, έχοντας ξεχάσει την αποστολή τους, ως διώκτες παρανόμων πράξεων, λειτουργούν ως αναπληρωματικά όργανα αναγκαστικής εκτέλεσης, σε πεδία που ούτε ο Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας (άρθρο 950 ΚΠολΔ) επιτρέπει την βίαιη παρέμβαση των αρχών.
Το όλως αντιφατικό, στην υπόθεση αυτή είναι ότι, τα εισαγγελικά όργανα, τα οποία τόσο πρόθυμα παρεμβαίνουν με προφορικές οδηγίες και διευθύνουν αστυνομικές επιχειρήσεις «παραδόσεως ή αποδόσεως τέκνου», όταν πρόκειται να υπεισέλθουν ως υπεύθυνα όργανα σε υπόθεση, ορρωδούν προ του ενδεχομένου να εφαρμόσουν τον νόμο, και να ασκήσουν ακόμα και νόμιμες αρμοδιότητές τους.
Αναφερόμαστε στον δισταγμό των Εισαγγελιών να εφαρμόσουν την διάταξη του άρθρου 1532 παρ. 3 Α.Κ., η οποία, αν και έχει εύστοχα θεσπιστεί από τον νομοθέτη, και είχε ένα λαμπρό ξεκίνημα με την διάταξη 1/2005 της Εισαγγελέως Ανηλίκων Αθηνών (Δ. Β.)
Τα περιστατικά της υπόθεσης της Κατερίνης
Όπως μας κατήγγειλε το μέλος του Συλλόγου μας, κ. Δ.Π., ο οποίος έθεσε στη διάθεσή μας πλήρες αποδεικτικό υλικό, στην υπόθεσή του έχουν σημειωθεί τα ακόλουθα περιστατικά:
Το μέλος του Συλλόγου μας, με την εν διαστάσει σύζυγό του έχει αποκτήσει δυο παιδιά, ένα κορίτσι, σήμερα 11 χρονών, και ένα αγόρι, σήμερα 5 χρονών.
Η κοινωνική κατάσταση του πατέρα είναι επιχειρηματίας, ο οποίος, λόγω καρδιολογικού προβλήματος (έμφραγμα, αγγειοπλαστική επέμβαση) βρίσκεται στο στάδιο της απονομής συντάξεως.
Η μητέρα, δημόσια υπάλληλος, με πανεπιστημιακό πτυχίο.
Τα περιστατικά που μας έχουν μεταφερθεί εγείρουν σοβαρότατα ερωτηματικά για την ψυχική υγεία της μητέρας, στα οποία δεν υπεισερχόμαστε, αφού σκοπός μας δεν είναι να κρίνουμε σε ιδιωτική διαφορά.
Τον Αύγουστο του 2007, το ζευγάρι περιήλθε σε διάσταση, και ο πατέρας υποχρεώθηκε να αποχωρήσει από το σπίτι του.
Η μητέρα του στέρησε κάθε επικοινωνία με τα παιδιά του, μέχρι που υποχρεώθηκε ο πατέρας να προσφύγει στην διαδικασία της προσωρινής διαταγής.
Έτσι, με την από 7/12/2007 προσωρινή διαταγή του Προέδρου Πρωτοδικών Κατερίνης, ορίστηκε επικοινωνία του πατέρα με τα παιδιά του, του τύπου: «Κάθε Σάββατο, που ακολουθεί τα περιττά Σαββατοκύριακα, από τις 17.00΄ έως τις 22.00΄. κ.τ.λ. κ.τ.λ.»
Σημειώνεται ότι, σύμφωνα με τα άρθρα 1510 και 1513 Α.Κ., εφόσον δεν είχε κατανεμηθεί με οποιονδήποτε τρόπο η επιμέλεια του προσώπου του ανηλίκου, ασκείτο νόμιμα και από τον πατέρα, ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ με την παραπάνω ρύθμιση, πράγμα που φαίνεται να παρέβλεψαν πλήρως οι (παντελώς αναρμόδιοι, άλλωστε, επί του αστικού ζητήματος της επιμελείας) αστυνομικοί και εισαγγελείς της Κατερίνης.
Κατά τις επικοινωνίες του πατέρα με τα παιδιά του, διαπιστώθηκε ότι αυτά δεν ήθελαν κατά κανένα τρόπο την μητέρα τους και αρνούντο να επιστρέψουν σ’ αυτήν.
Το πρόβλημα παρουσιάστηκε, ιδιαίτερα, με τον ανήλικο γιο, ο οποίος εμφάνισε εξαιρετικά έντονη αντίδραση, που μαρτυρούσε μεγάλο άγχος και φοβία η οποία – σημειωτέον – του είχε δημιουργηθεί για την μητέρα του όσο η τελευταία τον είχε στο σπίτι της και του είχε απαγορεύσει την επικοινωνία με τον πατέρα του!!!
Αποτέλεσμα ήταν, όποτε το παιδί το έπαιρνε ο πατέρας, αυτό να αρνείται επιμόνως, με τρομερές σκηνές, να επιστρέψει στην μητέρα του.
Ο πατέρας, νομιμόφρων, προσπαθούσε να το πείσει («να πας στην μαμά», «η μαμά είναι καλή» κ.τ.λ.), αλλά το παιδί επέμενε στην άρνησή του, ούτως ώστε η παράδοση, όταν δεν γινόταν απευθείας, γινόταν με διάφορα τεχνάσματα, όπως το παιδί να αφήνεται στην φύλαξη τρίτων προσώπων, σε παιδότοπους, κινηματογράφους, κ.τ.λ., και να ειδοποιείται η μητέρα να το παραλάβει, χωρίς να είναι μπροστά ο πατέρας κ.τ.λ.
Και ο μεν πατέρας, κατανοώντας την βαθύτερη φύση του προβλήματος, απευθύνθηκε σε ειδικούς ψυχικής υγείας, οι οποίο συμβούλευσαν (βλ. από 17/12/2007 ιατρικό σημείωμα κέντρου ψυχολογικής παιδιατρικής Κατερίνης) «να έρθουν οπωσδήποτε σε συνεννόηση και καλή συνεργασία με την μητέρα των παιδιών, ώστε η μετάβαση των παιδιών ανάμεσα στους γονείς να γίνεται με όσο το δυνατόν πιο ήσυχο τρόπο».
Προειδοποίησαν, εξάλλου, ότι «η βίαιη απομάκρυνσή τους από τον πατέρα, με έναν τέτοιιο έντονο, εκδραματικό και τρομακτικό τρόπο, όπως περιγράφεται, ενέχει σοβαρούς κινδύνους για την ψυχική υγεία και ακεραιότητα των παιδιών (άγχος, φόβος, καταθλιπτικά συναισθήματα, σχολική επίδοση, κοινωνική ανταπόκριση, απαξίωση της οικογένειας και των ρόλων του πατέρα και της μητέρας κ.λ.π.)».
Η μητέρα θεώρησε ότι έπρεπε να υπερνικήσει την αντίδραση του παιδιού της ισοπεδώνοντας, μπροστά στα μάτια του, τον πατέρα.
Έτσι, σε κάθε άρνηση του παιδιού της να επιστρέψει σ’ αυτήν, στρεφόταν κατά του πατέρα, και βιαιοπραγούσε κατά του αγοριού, με πλήρη συμμετοχή και στήριξη της Αστυνομίας και της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Κατερίνης.
Με τον αέρα της προκαταβολικής «νικήτριας» σε κάθε δίκη για την «επιμέλεια» των παιδιών («τα παιδιά δίνονται στην μητέρα»), θεώρησε ότι θα είχε πρόσθετο δικαστικό πλεονέκτημα, εάν, κάθε φορά που το παιδί της αρνιόταν να επιστρέψει, μήνυε τον πατέρα, και προκαλούσε την σύλληψή του, μπροστά στα μάτια του παιδιού του.
Περιστατικά που μας αναφέρθηκαν, ειδικότερα, είναι τα εξής:
(1) Μέσω του πλέον ακαταλλήλου φορέα, ήτοι της αστυνομίας, και με εντολές της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Κατερίνης, παραδόθηκε το παιδί στην μητέρα του στις 17/12/2007. Για την επιστροφή του στην μητέρα του, έγιναν προσπάθειες να πειστεί το παιδί να επιστρέψει, το οποίο, όμως, αρνήθηκε επίμονα και με κλάματα. Η μητέρα μηνύει τον πατέρα, με ένα ξερό αιτιολογικό: «έπρεπε να μου το επιστρέψει την τάδε ώρα, και δε το επέστρεψε». Η Εισαγγελέας Πρωτοδικών διευθύνει, από το γραφείο της, την παρακάτω επιχείρηση: καταρχάς, συλλαμβάνεται ο πατέρας. Μετά την σύλληψη του πατέρα, η Εισαγγελία Πρωτοδικών δίνει εντολή να παραδοθεί στη μητέρα το παιδί, ακόμα και με την βία. Η αδελφή του πατέρα φέρνει το παιδί στην αστυνομία, όπου βρίσκεται ο πατέρας υπό κράτηση, προκειμένου να το παραδώσει. Από την αστυνομία καλούν, επίσης, την μητέρα, με τον πατέρα της τελευταίας, να παραλάβουν το παιδί. Το παιδί κλαίει και οδύρεται, και βιάζεται, κυριολεκτικά, να ακολουθήσει την μητέρα του. Μπροστά στην υπερβολική αντίδραση του παιδιού, υποχρεώνεται η υποδιοικήτρια του Αστυνομικού Τμήματος να παρέμβει, απευθυνόμενη στην μητέρα: «για όνομα του θεού, αφήστε το παιδί, θα τα βρείτε στα δικαστήρια». Επίσης, παρενέβη και ο Διοικητής της Αστυνομίας, «αρκετά σας ανεχτήκαμε, περάστε έξω». Ενημερώνεται η Εισαγγελία, και από τον πατέρα, και παρευρισκόμενους, ότι το παιδί αντιστέκεται, και δεν μπορεί να πάει. Έτσι, στάθηκε αδύνατο να πάρουν το παιδί, έστω και με βία. Το παιδί επιστρέφει στην πατρική οικία. Το βράδυ, στο κρατητήριο, ο πατέρας, ο οποίος παρακολούθησε όλη τη σκηνή (η οποία υπάρχει ηχογραφημένη, και είναι στη διάθεσή μας) παρουσιάζει σοβαρό καρδιολογικό πρόβλημα, με αποτέλεσμα την μεταφορά του στο Νοσοκομείο, όπου διανυκτερεύει. Οι γιατροί κρίνουν ότι χρειάζεται παρακολούθηση, όμως ο πατέρας δεν δέχεται να παραμείνει, και φεύγει. Τον πάνε, συνοδεία, στα δικαστήρια. Δίδεται δεύτερη εντολή της Εισαγγελίας, να παραδοθεί το παιδί στη μητέρα, έστω και με την βία. Φέρνει η αδελφή, με μια ξαδέλφη, το παιδί με το αυτοκίνητο. Ο πατέρας παρακολουθεί την σκηνή, ενώ βρίσκεται υπό κράτηση, στον 1ο όροφο των δικαστηρίων. Από το ισόγειο ακούγονται σπαρακτικές κραυγές. Τραβάνε τον μικρό, ο μικρός αρνείται να βγει απ’ το αυτοκίνητο, και τρυπώνει κάτω από τα πεντάλ του αυτοκινήτου, ουρλιάζοντας, και να τον τραβάνε με το ζόρι. Η πλευρά της μητέρας αρπάζει τον μικρό, σαν αντικείμενο, ενώ το παιδί ουρλιάζει στην αγκαλιά τους και χτυπιέται, και φεύγουν. Από την Εισαγγελία δίδεται εντολή να αφεθεί ελεύθερος ο πατέρας, και ότι δεν θα ακολουθηθεί η αυτόφωρη διαδικασία. Η σύλληψή του ήταν μόνο για να παραδοθεί το παιδί βίαια στην μητέρα του. Όλα τα παραπάνω προκύπτουν και από ηχητικά ντοκουμέντα, τα οποία είναι συνταρακτικά, και βρίσκονται στην κατοχή μας. Τα ίδια επικαλείται και η μητέρα, στα δικόγραφά της, επαιρόμενη για την μήνυση που κατέθεσε και για την δραστικότητα της μήνυσης, ως μέσου … αναγκαστικής εκτέλεσης πολιτικής απόφασης.
(2) Παρεμφερές επεισόδιο σημειώνεται στις 9/4/08, το βράδυ. Εν προκειμένω πρόκειται για σαφή ψευδή καταμήνυση από την μητέρα στον πατέρα. Το παιδί έπρεπε να «παραδοθεί» στις 9/4/08, η μητέρα ενημερώνεται για την αντίδραση του παιδιού, του λέει: «δεν πειράζει, κράτα το, μόνο δώσ’ του κάτι να φάει» και, στις 9/4/2008, επανακάμπτει, με κατάθεση μήνυσης κατά του πατέρα. Ο πατέρας παρουσιάζεται στην αστυνομία. Συντάσσεται έκθεση σύλληψης. Έρχεται η μητέρα να παραλάβει το παιδί. Το παιδί ουρλιάζει, μόλις βλέπει την μητέρα του, μέχρι που και οι αστυνομικοί δακρύζουν. Από την στιγμή της σύλληψής του ο πατέρας, ξεκινά απεργία πείνας, διαμαρτυρόμενος για την άδικη, παράνομη κράτησή του, καθώς και για την παραβίαση δικαιωμάτων του παιδιού του. Το γνωστοποίησε στο αστυνομικό τμήμα. Το βράδι της ίδιας ημέρας, από την πίεση των γεγονότων, εκδηλώνεται ξανά καρδιακό πρόβλημα, έντονος πόνος στο στήθος, μούδιασμα στα άκρα. Θορυβούνται οι αστυνομικοί, με περιπολικό τον μεταφέρουν στο Γ.Ν. Κατερίνης, όπου οι γιατροί κρίνουν να μείνει ο πατέρας για παρακολούθηση, αλλά ο τελευταίος δηλώνει ότι κάνει απεργία πείνας και αρνείται την παροχή ιατρικής βοήθειας. Στο Αυτόφωρο της 11/4/2008, δίδεται αναβολή, ο πατέρας επιστρέφει στο προαύλιο της αστυνομίας, για να συνεχίσει την απεργία πείνας. Η πράξη του αυτή μαθεύεται, ορισμένοι προτείνουν να καλέσουν τα Μ.Μ.Ε. Ο πατέρας είναι αρνητικός, γιατί φοβάται μήπως η δημοσιότητα βλάψει τα παιδιά του. Αποχωρεί από το προαύλιο της αστυνομίας, διακόπτοντας την απεργία πείνας. Το αυτόφωρο (προς σωφρονισμόν!!!) τον καταδικάζει, με βάση την ψευδή καταμήνυση της μητέρας, για «παραβίαση δικαστικής απόφασης», ήτοι προσωρινής διαταγής (δεν επέστρεψε το παιδί στην ορισμένη ώρα από την προσωρινή διαταγή)!!! Στην εισαγγελική έδρα, αγορεύει εις βάρος του πατέρα η ίδια εισαγγελέας, η οποία έχει δώσει κατ’ επανάληψιν εντολή να δοθεί το παιδί στην μητέρα με την βία.
(3) Παρόμοιες σκηνές εκτυλίσσονται στις 29/7/2008, το βράδυ. Γίνονται άπειρες προσπάθειες να επιστραφεί το παιδί. Το παιδί ουρλιάζει, κλαίει, αδύνατη η παράδοση του παιδιού. Έχει αντιληφθεί και τα τεχνάσματα που έχουν χρησιμοποιηθεί τις προηγούμενες φορές για να επιστραφεί στην μητέρα του, λ.χ. άφεση σε κάποιο τρίτο πρόσωπο, ή να παίζει με κάποιο παιδάκι, κλαίει και οδύρεται με το παραμικρό. Φοβάται να μπει και στο αυτοκίνητο, μήπως ο πατέρας το παραδώσει στην μητέρα. Το ίδιο βράδυ, ο πατέρας παρουσιάζεται στον αξιωματικό Υπηρεσίας του Α/Τ. Κατερίνης, με το παιδί. «Πάρτε το», δηλώνει. Το παιδί, παρουσία του, παρ’ όλο που και ο ίδιος προσπαθεί, με λόγια όπως «η μαμά σ’ αγαπάει, γιατί δεν πας στην μαμά» (για όλα αυτά υπάρχουν μάρτυρες), αρνείται και ουρλιάζει: «δεν την θέλω». Ο πατέρας επιστρέφει στο σπίτι του με το παιδί. Στις 30/7/2008, η μητέρα καταθέτει μήνυση. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας, έρχονται στην ακτή, αιφνιδιαστικά, μητέρα με συνοδεία αστυνομικών, εκεί που ο πατέρας είναι με το παιδί και παίζουνε. Η μητέρα τρέχει και βουτάει το παιδί, όπως είναι, με το μαγιό. Το παιδί πανιάζει από τον τρόμο του και παραλύει. Παίρνει το παιδί σαν κλέφτης και τρέχει, ενώ οι αστυνομικοί συλλαμβάνουν (αντί την μητέρα!) τον πατέρα, και τον πάνε συνοδεία στο Τμήμα όπου έδωσε κατάθεση. Αφού ενημερώθηκε η εισαγγελία ότι παρεδόθη το «παιδί – πακέτο», δίδεται εντολή να αφεθεί ο πατέρας ελεύθερος. Ο πατέρας μηνύει την μητέρα για άσκηση ενδοοικογενειακής βίας. Επικοινωνία αστυνομικών με Εισαγγελέα. Η Εισαγγελέας ενημερώνει τους αστυνομικούς ότι δεν μπορεί να ασκηθεί παράνομη βία από μητέρα στο παιδί, και τους δίνει εντολή να μην επιληφθούν!!!
(4) Τέτοιες περιστάσεις έχουν καταγγελθεί πολλές, και ήδη η μητέρα έχει εφαρμόσει την τακτική των μηνύσεων σε κάθε άρνηση του παιδιού, προσπαθώντας παράλληλα να το πείσει εκβιάζοντάς το, με διάφορους τρόπους. Ο πλέον σχετικός με την περίσταση είναι ο εξής: «αν δεν έρθεις, θα συλληφθεί ο πατέρας σου, και θα έχει προβλήματα με την αστυνομία»!!! Το παιδί τρομοκρατείται με τα παραπάνω, και φοβάται ότι, αν πιάσουν τον πατέρα του, θα το βλέπει στ’ όνειρό του.
Φυσικώ τω λόγω, μας αναφέρεται ότι το παιδί παρουσιάζει ήδη σημαντικά προβλήματα, ψυχολογικά όπως και ψυχοσωματικά, δυσκοιλιότητα, εξαιτίας έντονης κινητικότητας του εντέρου, λόγω στρές (Κάνει μέρες να ενεργηθεί, και μόνο με υποβοηθήματα), βλέπει περιπολικό, και το συνδέει με την βίαιη παράδοση στην μητέρα του, μισεί και φοβάται τους αστυνομικούς, και τρέχει να κρυφτεί.
Αυτό είναι – μέχρι στιγμής – το ΚΟΣΤΟΣ της επιβολής μιας τυφλής πολιτικής υποταγής του ανηλίκου σε μια δικαστική ρύθμιση, η οποία μπορεί και να μην υπάρχει, ή σε κάθε περίπτωση ελήφθη ερήμην του, και η οποία θεωρείται από ορισμένους (δυστυχώς, και Εισαγγελείς) ότι πρέπει να ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ στο παιδί, και με την βία, για να μάθει να «σέβεται τους νόμους».
Όντως, για τους εισαγγελείς που έδωσαν τις εντολές και διηύθυναν τις αλλεπάλληλες επιχειρήσεις σύλληψης του πατέρα και βίαιης απόδοσης του παιδιού στην μητέρα του, διέπονται από μια επικίνδυνη αυταρχική αντίληψη της «πειθαρχίας», τόσο του πατέρα, όσο και του παιδιού, στις «δικαστικές αποφάσεις».
Επιφυλασσόμαστε, σε επόμενη περίσταση, να κρίνουμε δημόσια, υπεύθυνα και επιστημονικά, το επίπεδο και τα σφάλματα της απόφασης 1034/6-5-2008, με την οποία κρίθηκε να δοθεί η προσωρινή επιμέλεια των παιδιών στην μητέρα τους. Η δικαστής υπερέβη αρνητικά την εξουσία της, αφού έκρινε ότι δεν μπορούσε να διατάξει πραγματογνωμοσύνη (ενώ μπορούσε), δεν άκουσε το παιδί που γνώριζε ότι δεν ήθελε την μητέρα του (ενώ άκουσε το άλλο, του οποίου η αντίσταση είχε καμφθεί, αφού εθίστηκε στην κρατική και μητρική βία και επιβολή) και, όσον αφορά τις αντιρρήσεις του αγοριού να δοθεί στην μητέρα του, έκρινε ότι θα έπρεπε να υπερνικηθούν, σε συμμόρφωση προς την απόφαση που θα εκδιδόταν.
Επισημαίνουμε, όμως, ότι, αν με την απόφαση αυτή, δίδεται το πρώτον η επιμέλεια στην μητέρα, στις 6/5/2008, ο πατέρας που συλλαμβανόταν και παραπεμπόταν στα αυτόφωρα και στα νοσοκομεία, στις 6/12/2007 και 9/4/2008, ΕΙΧΕ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΤΩΝ ΑΝΗΛΙΚΩΝ.
Το γεγονός αυτό, τόσο οι Εισαγγελείς που διηύθυναν τις επιχειρήσεις σύλληψης του πατέρα, βίας πάνω στο παιδί, και – τελικά – ακόμα και καταδίκης του πατέρα, θεώρησαν δεδομένη την ενοχή του πατέρα, μόνο και μόνο λόγω της μηνύσεώς του από την μητέρα, επειδή – όπως προκύπτει – δεν λειτουργούσαν ως αστυνομικά όργανα, ως εισαγγελικοί λειτουργοί, και – παρασυρμένο από το μένος και την προσωπική εμπλοκή και μεροληψία της συγκεκριμένης Εισαγγελέως της έδρας – ούτε ως αυτόφωρο μονομελές, ήτοι ΠΟΙΝΙΚΟ δικαστήριο, αλλά ως όργανα αναγκαστικής εκτέλεσης απόφασης, την οποία, μάλιστα, εφάρμοσαν χονδροειδώς λανθασμένα, ακριβώς επειδή δεν ήταν τα αρμόδια πολιτικά όργανα και δικαστήρια της αναγκαστικής εκτέλεσής της.
Γ. Αποφυγή της Εισαγγελίας Πρωτοδικών να ασκήσει τα κατά το άρθρο 1532 παρ. 3 Α.Κ. καθήκοντά της
Για την αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων, όπως γνωρίζετε, προβλέπονται δύο όργανα, των οποίων οι αρμοδιότητες συντρέχουν.
Πρόκειται για τον Εισαγγελέα Πρωτοδικών, του οποίου η αρμοδιότητα έχει ιδρυθεί με το άρθρο 1532 παρ. 3 Α.Κ., και το Μονομελές Πρωτοδικείο, το οποίο κρίνει, κατά κύριο λόγο, με την διαδικασία της προσωρινής διαταγής, κατ’ άρθρο 691 ΚΠολΔ.
Μια εγγύτερη νομική εξέταση των παραπάνω διαδικασιών δείχνει ότι, η καθεμία, έχει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, πλην όμως η διάταξη του άρθρου 1532 παρ. 3 Α.Κ. είναι πολύ πληρέστερη, και διασφαλίζει πολύ πληρέστερη προστασία.
Υπενθυμίζουμε ότι η διαδικασία της προσωρινής διαταγής, παράγει διατάξεις, όπου ένα αίτημα γίνεται «δεκτό» ή «απορρίπτεται», χωρίς αιτιολογία, χωρίς καμία ευκαμψία (στην πράξη, τουλάχιστον), και χωρίς να μπορούν να υποχρεωθούν σ’ αυτήν δημόσιοι φορείς, όπως, λ.χ., νοσοκομεία. Επιπλέον, η διάταξη εκδίδεται στο πλαίσιο «ιδιωτικής διαφοράς», και αφορά τους διαδίκους μόνους, ενώ ο δικαστής που την εξέδωσε, στη συνέχεια, αποξενώνεται από την υπόθεση.
Αντίθετα, ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών, κατ’ άρθρο 1532 παρ. 3 Α.Κ., εκδίδει αιτιολογημένες διατάξεις, με τις οποίες μπορούν να συνδυαστούν η λήψη μέτρων, η υποχρέωση των διαδίκων στα μέτρα αυτά, η εντολή προς δημόσια όργανα, όπως σε νοσοκομεία, να προβούν σε επείγουσες εξετάσεις, όπως παιδοψυχιατρικές εκτιμήσεις κ.τ.λ. Επιπλέον, ο εισαγγελέας που «χρεώνεται» τον φάκελο του ανηλίκου, στο οποίο και αφορά η διάταξη, κατά κανόνα (και με την επιφύλαξη της αρχής της «ενότητας της εισαγγελικής αρχής», η οποία, όμως, μικρό ρόλο παίζει στις υποθέσεις αυτές, αφού στην πράξη εισαγγελέας δεν παρεμβαίνει σε υπόθεση που έχει χρεωθεί συνάδελφός του) παρακολουθεί την υπόθεση, και μπορεί να ανανεώνει τα μέτρα που λαμβάνονται, να τα αίρει, να λαμβάνει κι άλλα κ.τ.λ.
Θα επισημάνουμε, όμως, δύο σημαντικές, κατά τη γνώμη μας, δομικές διαφορές:
1) Ο Εισαγγελέας ανηλίκων ασχολείται με την υπόθεση του παιδιού. Ο δικαστής των προσωρινών διαταγών, ασχολείται με την διαφορά των διαδίκων .
2) Αντίστοιχα, ο Εισαγγελέας ανηλίκων αναδεικνύει το ΔΗΜΟΣΙΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ για το τέκνο. Για τον δικαστή, η διαφορά είναι ιδιωτική.
Δυστυχώς, και ενώ για τον νομοθέτη του άρθρου 1532 παρ. 3 Α.Κ., είναι σαφής η πρόθεση (και το νόημα της διάταξης), να προσδώσει δημόσια διάσταση στις περιπτώσεις κακής άσκησης της επιμέλειας, οι κατά τόπους εισαγγελίες πρωτοδικών (και μιλάμε για ΟΛΕΣ τις Εισαγγελίες πρωτοδικών, από αυτήν του Πρωτοδικείου Αθηνών μέχρι εκείνη του Πρωτοδικείου Κατερίνης), κατά το χύδην λεγόμενο «σφυρίζουν αδιάφορα» όταν ζητείται η εφαρμογή του άρθρου 1532 παρ. 3 Α.Κ., την αγνοούν, και επικαλούνται διάφορες δικαιολογίες, όπως (ανεπίσημα) «είμαστε δύο εισαγγελείς ανηλίκων, τι θέλετε να προλάβουμε» (Πρωτοδικείο Αθηνών), μέχρι «γιατί δεν πάτε στον Πρόεδρο, αυτός είναι αρμόδιος» (Εισαγγελέας Πρωτοδικών Κατερίνης).
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το μέλος του Συλλόγου μας, απευθύνθηκε με την αρ. πρωτ. 2887/30-7-2008 αίτησή του στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Κατερίνης, με αντικείμενο την διαταγή παιδοψυχιατρικής πραγματογνωμοσύνης, η οποία, αφού την αγνόησε στην αρχή, αφού δίστασε στη συνέχεια, αφού μεσολάβησε μια χαρακτηριστική αλληλογραφία μεταξύ εισαγγελίας και πρωτοδικείου, όπου η μια υπηρεσία προσπάθησε να «ρίξει το μπαλάκι» (κατά το χύδην λεγόμενο, πλην όμως ακριβέστατο στην συγκεκριμένη περίπτωση) στην άλλη – ΝΑ ΤΗΝ ΖΗΤΗΣΕΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ – και αφού δέχτηκε υπομνήματα, παραστάσεις κ.τ.λ., συμβιβάστηκε να διατάξει η ίδια την πραγματογνωμοσύνη, και να παραπέμψει για την λήψη μέτρων στην διαδικασία της προσωρινής διαταγής, στην οποία ο Σύλλογός μας πρόκειται να παρέμβει, προκειμένου να προσπαθήσει να κάνει αντιληπτό ότι υποθέσεις που αφορούν κακομεταχείριση παιδιών, όπως η παραπάνω εκτεθείσα, δεν συνιστούν «ιδιωτικές διαφορές», αλλά ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΑΤΕΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ, μπροστά στις οποίες δεν συγχωρούνται επιπολαιότητες, αυτοσχεδιασμοί, παραγραφές διαδικασιών και νόμων, αυταρχικές συμπεριφορές και σαφείς παρανομίες – και από μέρους εισαγγελέων – ήτοι πράξεις και παραλείψεις καθ’ υπέρβαση και κατά παράβαση των καθηκόντων και της νομιμότητας, όπως στην προκείμενη υπόθεση.
Για τους λόγους αυτούς παρακαλούμε για την άσκηση των αρμοδιοτήτων σας, η οποία ΔΕΝ ΝΟΕΙΤΑΙ ΩΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΕ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΔΙΑΦΟΡΑ, αλλά ως λήψη των αναγκαίων, προληπτικών και κατασταλτικών μέτρων για την εφαρμογή της νομιμότητας και τον σεβασμό των δικαιωμάτων των γονιών και των παιδιών, και ειδικότερα:
1) Εξήγηση, με όποιο νόμιμο μέσο διαθέτει η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου (λ.χ. εγκύκλιος, γνωμοδότηση κ.τ.λ.)
(i) των πλαισίων εφαρμογής και της αποφυγής κατάχρησης της αυτόφωρης διαδικασίας σε υποθέσεις κατά την φύση τους αστικές (όπως η «απόδοση ή παράδοση τέκνου»)
(ii) της επισήμανσης στο ενδεχόμενο άσκησης ενδοοικογενειακής βίας σε περιπτώσεις διαφορών απόδοσης ή παράδοσης τέκνου
(iii) στην αποφυγή προσβολής των δικαιωμάτων και της ανθρώπινης αξίας του παιδιού, και ιδίως στην σύσταση να δείχνουν, τα αρμόδια όργανα, «ανθρώπινο πρόσωπο», και όχι τον αυταρχισμό που έδειξε η εισαγγελέας πρωτοδικών Κατερίνης στα περιστατικά που αναφέρθηκαν παραπάνω.
2) Εξήγηση, με όποιο νόμιμο μέσο διαθέτει η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου (λ.χ. εγκύκλιος, γνωμοδότηση κ.τ.λ.), της έννοιας και της εφαρμογής της διάταξης του άρθρου 1532 παρ. 3 Α.Κ., ενόψει των παραπάνω καταγγελιών και αναλύσεων.
Για την αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων, όπως γνωρίζετε, προβλέπονται δύο όργανα, των οποίων οι αρμοδιότητες συντρέχουν.
Πρόκειται για τον Εισαγγελέα Πρωτοδικών, του οποίου η αρμοδιότητα έχει ιδρυθεί με το άρθρο 1532 παρ. 3 Α.Κ., και το Μονομελές Πρωτοδικείο, το οποίο κρίνει, κατά κύριο λόγο, με την διαδικασία της προσωρινής διαταγής, κατ’ άρθρο 691 ΚΠολΔ.
Μια εγγύτερη νομική εξέταση των παραπάνω διαδικασιών δείχνει ότι, η καθεμία, έχει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, πλην όμως η διάταξη του άρθρου 1532 παρ. 3 Α.Κ. είναι πολύ πληρέστερη, και διασφαλίζει πολύ πληρέστερη προστασία.
Υπενθυμίζουμε ότι η διαδικασία της προσωρινής διαταγής, παράγει διατάξεις, όπου ένα αίτημα γίνεται «δεκτό» ή «απορρίπτεται», χωρίς αιτιολογία, χωρίς καμία ευκαμψία (στην πράξη, τουλάχιστον), και χωρίς να μπορούν να υποχρεωθούν σ’ αυτήν δημόσιοι φορείς, όπως, λ.χ., νοσοκομεία. Επιπλέον, η διάταξη εκδίδεται στο πλαίσιο «ιδιωτικής διαφοράς», και αφορά τους διαδίκους μόνους, ενώ ο δικαστής που την εξέδωσε, στη συνέχεια, αποξενώνεται από την υπόθεση.
Αντίθετα, ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών, κατ’ άρθρο 1532 παρ. 3 Α.Κ., εκδίδει αιτιολογημένες διατάξεις, με τις οποίες μπορούν να συνδυαστούν η λήψη μέτρων, η υποχρέωση των διαδίκων στα μέτρα αυτά, η εντολή προς δημόσια όργανα, όπως σε νοσοκομεία, να προβούν σε επείγουσες εξετάσεις, όπως παιδοψυχιατρικές εκτιμήσεις κ.τ.λ. Επιπλέον, ο εισαγγελέας που «χρεώνεται» τον φάκελο του ανηλίκου, στο οποίο και αφορά η διάταξη, κατά κανόνα (και με την επιφύλαξη της αρχής της «ενότητας της εισαγγελικής αρχής», η οποία, όμως, μικρό ρόλο παίζει στις υποθέσεις αυτές, αφού στην πράξη εισαγγελέας δεν παρεμβαίνει σε υπόθεση που έχει χρεωθεί συνάδελφός του) παρακολουθεί την υπόθεση, και μπορεί να ανανεώνει τα μέτρα που λαμβάνονται, να τα αίρει, να λαμβάνει κι άλλα κ.τ.λ.
Θα επισημάνουμε, όμως, δύο σημαντικές, κατά τη γνώμη μας, δομικές διαφορές:
1) Ο Εισαγγελέας ανηλίκων ασχολείται με την υπόθεση του παιδιού. Ο δικαστής των προσωρινών διαταγών, ασχολείται με την διαφορά των διαδίκων .
2) Αντίστοιχα, ο Εισαγγελέας ανηλίκων αναδεικνύει το ΔΗΜΟΣΙΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ για το τέκνο. Για τον δικαστή, η διαφορά είναι ιδιωτική.
Δυστυχώς, και ενώ για τον νομοθέτη του άρθρου 1532 παρ. 3 Α.Κ., είναι σαφής η πρόθεση (και το νόημα της διάταξης), να προσδώσει δημόσια διάσταση στις περιπτώσεις κακής άσκησης της επιμέλειας, οι κατά τόπους εισαγγελίες πρωτοδικών (και μιλάμε για ΟΛΕΣ τις Εισαγγελίες πρωτοδικών, από αυτήν του Πρωτοδικείου Αθηνών μέχρι εκείνη του Πρωτοδικείου Κατερίνης), κατά το χύδην λεγόμενο «σφυρίζουν αδιάφορα» όταν ζητείται η εφαρμογή του άρθρου 1532 παρ. 3 Α.Κ., την αγνοούν, και επικαλούνται διάφορες δικαιολογίες, όπως (ανεπίσημα) «είμαστε δύο εισαγγελείς ανηλίκων, τι θέλετε να προλάβουμε» (Πρωτοδικείο Αθηνών), μέχρι «γιατί δεν πάτε στον Πρόεδρο, αυτός είναι αρμόδιος» (Εισαγγελέας Πρωτοδικών Κατερίνης).
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το μέλος του Συλλόγου μας, απευθύνθηκε με την αρ. πρωτ. 2887/30-7-2008 αίτησή του στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Κατερίνης, με αντικείμενο την διαταγή παιδοψυχιατρικής πραγματογνωμοσύνης, η οποία, αφού την αγνόησε στην αρχή, αφού δίστασε στη συνέχεια, αφού μεσολάβησε μια χαρακτηριστική αλληλογραφία μεταξύ εισαγγελίας και πρωτοδικείου, όπου η μια υπηρεσία προσπάθησε να «ρίξει το μπαλάκι» (κατά το χύδην λεγόμενο, πλην όμως ακριβέστατο στην συγκεκριμένη περίπτωση) στην άλλη – ΝΑ ΤΗΝ ΖΗΤΗΣΕΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ – και αφού δέχτηκε υπομνήματα, παραστάσεις κ.τ.λ., συμβιβάστηκε να διατάξει η ίδια την πραγματογνωμοσύνη, και να παραπέμψει για την λήψη μέτρων στην διαδικασία της προσωρινής διαταγής, στην οποία ο Σύλλογός μας πρόκειται να παρέμβει, προκειμένου να προσπαθήσει να κάνει αντιληπτό ότι υποθέσεις που αφορούν κακομεταχείριση παιδιών, όπως η παραπάνω εκτεθείσα, δεν συνιστούν «ιδιωτικές διαφορές», αλλά ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΑΤΕΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ, μπροστά στις οποίες δεν συγχωρούνται επιπολαιότητες, αυτοσχεδιασμοί, παραγραφές διαδικασιών και νόμων, αυταρχικές συμπεριφορές και σαφείς παρανομίες – και από μέρους εισαγγελέων – ήτοι πράξεις και παραλείψεις καθ’ υπέρβαση και κατά παράβαση των καθηκόντων και της νομιμότητας, όπως στην προκείμενη υπόθεση.
Για τους λόγους αυτούς παρακαλούμε για την άσκηση των αρμοδιοτήτων σας, η οποία ΔΕΝ ΝΟΕΙΤΑΙ ΩΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΕ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΔΙΑΦΟΡΑ, αλλά ως λήψη των αναγκαίων, προληπτικών και κατασταλτικών μέτρων για την εφαρμογή της νομιμότητας και τον σεβασμό των δικαιωμάτων των γονιών και των παιδιών, και ειδικότερα:
1) Εξήγηση, με όποιο νόμιμο μέσο διαθέτει η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου (λ.χ. εγκύκλιος, γνωμοδότηση κ.τ.λ.)
(i) των πλαισίων εφαρμογής και της αποφυγής κατάχρησης της αυτόφωρης διαδικασίας σε υποθέσεις κατά την φύση τους αστικές (όπως η «απόδοση ή παράδοση τέκνου»)
(ii) της επισήμανσης στο ενδεχόμενο άσκησης ενδοοικογενειακής βίας σε περιπτώσεις διαφορών απόδοσης ή παράδοσης τέκνου
(iii) στην αποφυγή προσβολής των δικαιωμάτων και της ανθρώπινης αξίας του παιδιού, και ιδίως στην σύσταση να δείχνουν, τα αρμόδια όργανα, «ανθρώπινο πρόσωπο», και όχι τον αυταρχισμό που έδειξε η εισαγγελέας πρωτοδικών Κατερίνης στα περιστατικά που αναφέρθηκαν παραπάνω.
2) Εξήγηση, με όποιο νόμιμο μέσο διαθέτει η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου (λ.χ. εγκύκλιος, γνωμοδότηση κ.τ.λ.), της έννοιας και της εφαρμογής της διάταξης του άρθρου 1532 παρ. 3 Α.Κ., ενόψει των παραπάνω καταγγελιών και αναλύσεων.
3) Διενέργεια έρευνας και απόδοση ευθυνών, πειθαρχικών ή ποινικών, σε εισαγγελικούς λειτουργούς και κάθε άλλο εμπλεκόμενο δημόσιο όργανο, για τις πράξεις και παραλείψεις που αναφέρθηκαν παραπάνω.
Αθήνα, 22/9/2008
Ο Πρόεδρος του Συλλόγου
Αθήνα, 22/9/2008
Ο Πρόεδρος του Συλλόγου
ΔΕΙΤΕ ΤΑ 2 ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥ "ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΑΝΔΡΩΝ" ΣΤΟΝ ΤΟΜΕΑ ΠΟΛΕΜΟΥ "ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ"
"ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ" - ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ [ 5 ] [ 15.03.2008 10.00 ]
ΤΟ ΤΕΚΤΑΙΝΟΜΕΝΟ ΜΙΣΑΝΔΡΟ ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΙΑΡΧΙΑΣ
ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΙΑΡΧΙΑΣ (!!!)
"ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ" - ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ [ 6 ] [ 23.03.2008 06.00 ]
ΤΟ ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑ ΤΟΥ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΥ ΚΟΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΜΠΛΟΚ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΙΑΡΧΙΑΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΣΕ ΕΚΤΑΣΗ ΚΑΙ ΠΙΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟ
ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑ ΤΟΥ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΥ ΚΟΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΜΠΛΟΚ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΟΠΑΙΔΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΜΑΙΝΟΥΜΕ ΟΤΙ ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΙΑΡΧΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΣΕ ΕΚΤΑΣΗ ΚΑΙ ΠΙΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟ (!!!)
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΤΟΥ "ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΑΝΔΡΩΝ" ΣΤΟΝ ΤΟΜΕΑ ΠΟΛΕΜΟΥ "ΟΔΥΣΣΕΥΣ"
"ΟΔΥΣΣΕΥΣ" - ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ [ 3 ] [ 08.04.2008 16.00 ]
Ο ΦΕΜΙΝΙΣΜΟΣ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΝ ΜΗΤΡΙΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΗΤΡΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ
ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΚΟΤΩΣΤΕ ΤΗΝ ΜΗΤΡΙΑΡΧΙΑ (!!!)
ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΕΞΩΦΥΛΛΑ ΤΩΝ 4ων ΣΧΕΤΙΚΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΕΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ
ΒΙΒΛΙΟ: ΜΕΓΑΛΩΝΟΝΤΑΣ ΧΩΡΙΣ ΠΑΤΕΡΑ
Το δράμα στην ζωή του παιδιού από την στέρηση του πατέρα
ΒΙΒΛΙΟ: ΟΡΓΟΥΕΛ 1984
ΒΙΒΛΙΟ: ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑ
Η αγωγή και η διδασκαλία των απαχθέντων ελληνοπαίδων
ΒΙΒΛΙΟ: ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑ
Το μεγάλο έγκλημα κατά της φυλής
